Bir ikindi vakti çıkıp gelsen

ah benim şiir yüreklim
kaç şiir yazdım kaç şirden umarsızca söküldüm
nokta gibi...

seni şiir şiir yazdım da yine anlatamadım
senli her mısra sol yanıma paslı çivilerle çakılıyor içim kanıyor

sen düşünce aklıma
sol yanım cehennemler gibi yanıyor
yüzüne tenine değmiş ellerim cennet kokuyor

sen düşünce aklıma kanıyorum
göksuya inen akşamlar gibi hep kanıyorum böyle işte

ayaklarımın altından yer kayıyor
gök yüzü başıma yıkılıyor soluksuz sağanak yağmur başlıyor...

yokluğuna
bu yorgun zavallı yüreğim dayanmıyor

balımsın ay parçam
kokularını gönder mahşere bir adım kalmış
kokularını öpeyim yokluğun ölüm...

cennetimsin irem bağım kadınımsın
gönül eşim kadınım...

çıkıp gelsen ay gibi güneş gibi
bal damlası gözlerindeki sevinçlerde bir kaybolsam

hiç bulunmasam
teli kırık uçurtma yada yüzü kirli yaramaz çocuklar gibi...

bir gelsen
adalara göksuya konfetiler gibi sevinçler yağsa

bir ikindi vakti çıkıp gelsen...
özlemlerimi deli sevişler ile kanatsan

kanasam...

gözlerimin daldığı yerden çıkıp geleceksin biliyorum
ikindi vakti çalacaksın kapımı şiir yüreklim...

gülüşlerim göz bebeklerimde sevinçten ıslanacak biliyorum...