Yürüyorum
Gece olmasa da
Bir ikindi vakti adımlarım
Güneş yavaş batarken..
Uzadıkça gölgem
Ufukta güneş sönüyor
Yürüdükçe ben
Mevsimin bilinen isyanı
Sokaklar çiziyorum
Mahalle aralarına
Şehrin terk edişinde insanları
Bedenimin kalbimi terk edişinde
İnsan kırıntıları ilişiyor ayaklarıma
Kök salmış her biri toprağa
Kuruturcasına aşkı
Son nefesinde aşkın
En yağışlı toprağındayken
Hüzün mevsiminin
Yaşlar kurumuşken yanağımda
Sevmek çok gelmişti bana
Yürüyorum
Gece olmasa da
Bir ikindi vakti adımlarım
Güneş yavaş batarken..
28-12-2002
Abdülhamit KaranfilKayıt Tarihi : 13.2.2003 07:28:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!