Çocukluğumda bir abla…
Gökyüzünün kapanacağını söylerdi!
Kaç gündür kuru ekmek bile yiyemedim;
Bir gün sonra yanına gidip diyemedim;
Bu gece hiç uyumadım abla!
Her sabah öküz arabası,
Uzakları yakın eylerdi…
Kuyuda yüzerdi;
Annemin kabak tası…
*
Yıllar yılı…
Komşuda duyulur al basması…
Göze gelirdi üzerinde akbasması!
Şu an gün ortası,
Büyüdüğüm okulumun;
Eskimiş kapısı,
Kararmış çatısı…
Farkındayım ne bulduğumun!
O gün de vardı acı ve tatlı…
Öyle ki önce ekmekler bozuldu!
Sonra gönüller erimeyen buzuldu!
*
Bir süre uzaktan koşuşmaları izledim…
Gelip geçenden gözlerimi gizledim!
Bu yazdığım ilk çocukluk hatırası…
Huzur bulduğum yer işte burası!
Neden küçüldü her adım?
Bunu çocuk yaşımda anladım!
Oysa gidenler gitti, koşar adım!
Sorsalar, hiçbir şeye yaramadım…
Yaşam bir ikindi sonrası!
(16.03.2012 14.00-Adana)
Gül damlacıkları; teşekkür ederim...
*
Boşuna döküldü takvimden zaman
Bir şey kalmadı ki ömrümden kalan
Artık ne elimde yanan bir kandil
Nede sırtımda bir gece hırkası
Kıyamet ikindiyle akşam arası... _______ Aydanur Duman1
Annemin kabak tası..) kim bilir kaç kez yudu sizleri küllü sularla..
Dizlerimizi yaralardık binmek için öküz arabasına..
ya şimdi kirlettiğimiz kirlerin içinde boğuşmaktayız..
yaşam.... bakırımsı ikindi renginde...
kühlenmiş demire çalıyor ömrümüzün son demi...
Geçmişle içinde bulunduğumuz zamanı kıyaslıyor gibiydi.. _____ fahriçinçik
Kayıt Tarihi : 18.4.2012 10:14:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bir tutam yaşamın parçası… Ortasından yırtıldı yüzyıllık gönül atlası!
YÜREĞİNİZE SAĞLIK SN TATAR.
Sonra gönüller erimeyen buzuldu!
*
Evet efendim dogrudur once ekmekler bozuldu,damardan kana karisti ve duzen bozuldu....Bu siir beni de cocukluguma goturdu, kutlarim ,sade ve hos bir anlatim..
kısaca hayatın özeti sanki.
annemin kabak tası olmadı ama olanları görünce çok hoşuma giderdi.
bir de oyuncaklar.. hani bizim hiç olmadığındanmı nedir.
ama şimdi düşününce,ne güzel zamanda çocuk olmuşuz ve doyasıya çıkarmıız tadını.
çamurdan oyuncaklar yapar onları kurutur ve sonrada evcilik oynardık. o kadar safmış ki kalbimiz.. mutluymuşuz kısacası..yetinmeyi bilmişiz.
ben bu şiiri çok ama çok ama çok beğendim.
öyle şeyler tebadür ettiki zihnime,hani kendimi tutmasam yazar da yazarım..
tebrikler Arif bey o güzel yüreğiniz dert görmesin.
TÜM YORUMLAR (81)