Bir İkilndi Vakti Şiiri - Düşünce Dünyası

Hani sonbahar rüzgârları eserken serin serin,
Seninle oturup bir bardak demli çayın sıcaklığına sığınmayı..
Hiç konuşmasak da olurdu,
Gözlerimin hüznünden anlayabilirdin hikâyemi.
Ben gözlerine bakar şair olurdum,
Sen uzun hikâyemin prensi
Uzun uzun mektuplar yazardım sana,
Bütün mevsimler sonbahar olurdu.
Hazan tadında üşümeler biriktirirdim sana,
Ellerin değmezdi ellerime..
Allah olurdu seninle benim aramda.
Sonra yağmurlar yağardı, ruhumuzu ıslatan..
Sırıl sıklam olup kaybolurduk şehrin sokaklarında..
Sağa sola çarpan bir kalbim yok benim,
Ciğerlerimi intihara sürükleyen cigaram,
Yudum yudum içtiğim sensizlik
Ve terbiye ettiğim bir kalbim var, yokluğun şiirlerime gebe..
O beni gülüşüyle, ben onu şiirle kandırdım.
Sen bakma benim böyle şairlik oynadığıma.
Benim tek dileğim,
Ömrüne şiir olabilmektir aslında.
Yazdıklarım değil, sustuklarım yordu beni.
Büyüsü bozulmasın diye,
Sessizce içinden sev beni, bir İKİNDİ vakti..