Bir- iki -Birikim Şiiri - Niyazi Sakar

İki odalı bir evimiz vardı

Bankaların verdiği ev şeklinde kumbara gibi

Annem babam konuştuklarını duyardık:

''Keşke çocuklarımız olmasa bu dünyada çok dardık''

Acaba bize mi canları sıkıldı bizmi onları çok yaktık

Onlar uyudular sonra biz gazlambasını yaktık

Yıllar kovaladı yılları annem babamı tam gaz derin uykuya saldık

Derdi kederi acı tatlı tüm anıları o kumbara evde bıraktık

Şimdi herkes gibi çocuklar başımıza sanki bir dert

Acılı tatlılı konuşmalardan çocuklardan gelir hep şikayet

Öyle böyle geçiyor günler annem babama okuruz hep rahmet.

''Geçti Bor'un pazarı'' gibi ''Tarih tekerrürden ibaret''