Bir-iki Şiiri - Ömer Faruk Kiraz

Çukurların çamurların dünyası
Aklı kaçık yazarın kitapları
Ardı ardına kapalı kapıların vedası
Düşüp yerde kalmışların yarası

On an çekip gitmek gerekir aslında,
Koşmak sıcak bir yatağa, hızla
Her birini düşünüp hiç birini yapamadığımın
Farkına varırım saat sabahın dokuzunu vurduğunda...

Nasılsa git git bitmeyecek yollardan
Çıkardım bu sonları
Yolların sonunda sonu olmadığını anlamam,
Bundan çok sonraları

Derdimi dile gel, ben dökeyim
Dökülecek dilimden kelamda yok ama
Dökülecek yerimde yok aslında
Ama istersen eğer, çırpınmak henüz değil parayla...

Bu gece bana gelmişisinin rüyası
Bu gece bana gülüşünün hülyası
Kokunun benim için yayıldığının ihtirası
Bu gece erişmişliğimizin tanrıçalığı...

2

Tanrının gözü dolmuş mudur seni yaratırken
Hiç mi sakınmamış diğerlerinden
Her yarattığını mı sevmiş yaratırken(!)
Şimdi sen bülbül otağına bitmelisin...

İlki sonu yok sen her bahar
Hazanı hasatı yok her seher
Gündüzü güneşi de boşver
Karın içinde de bitmelisin.

Karadeniz'in bitmeyen öfkesinden
Hırçın, azgın köpüklerinden
Saçlarına alarak karayellerinden
Bir küçük yelkenli ile geçmelisin

Gönlüme işlediğin tılsımdan
Kıblemi şaşırtan efsunundan
En çokta arsız sırıtışından
Bana bir tas verip geçmelisin..

Yorgun düşmüşlere bir selamı
Haramilere gerekli hesabı
Bana kaybettiğim kıblegahı
Bulduran öze bitmelisin

Hiç mi yok dert çektiğin
Yeter sözümü kestiğin
Yaka yaka beni köz ettiğin
Gözlerinde ki büyüde bitmelisin

Bir sızım var geçmiyor ay kız
Bir sözüm geçmiyor yalnız
Birce muradımı sakladığım gökte bir yıldız
O yıldıza varıp bitmelisin…