Bir ihvan Sofrasıdır Aşk-3

Sevgili sen şiirsin, şiirlerin en güzeli.
Yaz aylarında dağ başlarını tutan
Işıklı bir duman gibi efsunkar ve güzelsin...
Yeni parlayan yıldızları anımsatıyor gözlerin...
Ürkek ve çekingen adımlarla
Gecelere gelişinin aydınlığı alıyor beni benden...
Seni yazmak, seni okumak
Bir renk çağlayanı içinde
Sedef beyazlığa atılan bir imza gibi
Yüreğimde ipince, bir şiir gibisin....

Akşamın alacasında kalıyor dal ucu esintiler,
Yaprak yeşili çam kozakları. şarkı söylüyor..
Yokluğuna hüzzamın tınısında
Ayrılık akşamlarının dağ yamacı sofrasında,
Bir portakal dilimi sunuyor sana beni düşlerin..
Güzelliğin, tatlılığın ve zarafetin
Bu ihvan sofrasına en güzel ikramını sunarken
Ne güzel duruyorsun karşımda
Akşamın izdüşümünde...

Sen yazamadığım, bitmeyen bir şiirsin bengisu
Aralıksız dizeler içinde gözyaşlarıyla yazılan
Yanık bir ses adını fısıldıyor kulaklarıma...
Günler kuruyan ırmaklarda geçip gidiyor...
Ve bir saksıda iki el, geceye tırmanıyor...
İki el gecelere karanlık gergefini örerken
Şiirin devam ediyor

Bir özge yönde dal açan şeftali çiçekleri
Bir başka özge yönde yaprak yaprak dökülen hüzün...
Ah! sevgili, bir anda akla gelen, bitmeyen masal gibisin.
Seni düşünmek,seni düşlerde yaşamak bile
Beni mutlu ediyor Eylül akşamlarında