Bir İhtiyar Gördüm Şiiri - Tahsin Koç

Bir ihtiyar gördüm, doksan yaşında
Bu geç yaşa rağmen, aklı başında
Ben yaşadım; Osmanlı kuşağında
Bir İhtiyar Gördüm, Doksa Yaşında!.

Eskiden Evlat; İnsanların Dini Bütündü
İçki kumar yok, sadece içtiğimiz tütündü
Bu Sağlık’ta, kaşar, yağ, bal ve sütündü
Bir İhtiyar Gördüm, Doksan Yaşında!.

Kazancımıza, hamt ve şükür ederdik
Her işe başlarken, Bismillah derdik
Malı helalından kazanır, helal yerdik
Bir İhtiyar Gördüm, Doksan Yaşında!.

Eşin, Çocukların seni, saygıyla dinlerdi
Edeple, erkânla oynanan, düğünlerdi
Ah! Evlat o günler; ne güzel günlerdi!.
Bir İhtiyar Gördüm, Doksan Yaşında!.

Kaynana adildi, Gelin saygılı ve sadık
Kimse kimseye asla, atamazdı madik
Böyle olunca da, kimse olmazdı hödük
Bir İhtiyar Gördüm, Doksan Yaşında!.

Örfümüzde; Baba Küçük Oğluyla kalırdı
Büyük kardeşler, evlenince bir bir ayrılırdı
Ne kavga olurdu, ne niza, sadece tadı kalırdı
Bir İhtiyar Gördüm, Doksan Yaşında!.

Tahsin der şaştım, kaldım, ihtiyarın yaşına
Şimdi evladı yok, yalnız kalmış tek başına
Hangi kültür, bu işi getirdi adamın başına?
Bir İhtiyar Gördüm, Doksan Yaşında!.

Tiran – 29.10.2020