Ne sağımda ne solunda bir dost kervanı, sürünür giderdim çocuk çocuk.
Akıl ermez, deryalarda gezinirdi dimağım.
Bilinmeyen yerlerde çömelir,görülmeyen yerlerde göç tutardım,çocuk aklı ne sağı vardı ne solu.
Bir pervasız geziş var içimde ,bir ihtiyaç belkin, bilemedim.
Sükunetim sulara şevk, doğaya renk katar durur. Ben seyri alemde bir beşeri kamilim aklım ermez bunlara lakin bir ihtiyacım var,bilemedin.
Suda bir kör, çölde sakat bir canlı gibiyim gezinir dururum , ihtiyacım var.
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta