Insanoglu her zaman alabildigine rahat ve ozgur yasamak ister bu dunyada ama ne varki hicbir zamantekleri dogrultusunda gitmez sanslari kimileri vardir ki cok isyankardir ve cok sabirsizdir dort elle kucaklamak ister dunya yi cunku insanoglunun yureginde nice umitleri vardir ama bosunadir butun bu ihtimalleri hep yarina kalmistir umitleri hayelleri yinede asla vazgecmemistir umitlerinden biliyorlarki bir gun yarinlarin sahibi olacaklarindan ve gunesin yeni gune yeni umitlerle dogacagindan yalvarip yakarmaktan kararmis elleriyle tutacaklar gunes ten yeni dunyanin mutlulugunu ve tukenmis sabirsizliklariyla opecekler yasayamadiklari gencligin gunlerini
İstanbul bana hep seni hatırlatıyor.
Çünkü onun gözleri de en az seninki kadar yeşil.
Hala, gülümseyen bir lale gibi
bana sürgününü gönderiyorsun
dört yanı çevrili bir kale gibi
Devamını Oku
Çünkü onun gözleri de en az seninki kadar yeşil.
Hala, gülümseyen bir lale gibi
bana sürgününü gönderiyorsun
dört yanı çevrili bir kale gibi
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta