Bir ihtimal artık... Şiiri - Namık Kemal ...

Yine sıkıntılı günler başladı,
Yine gecelerim kabus dolu.
Bir girdabın tam ortasına sürüklüyor yokluğun beni.
Bu aralar çok çaresizim...

Artık hissedemiyorum nefesini kulağımda,
Teninin kokusunu soluyamıyorum doyuncaya dek.

Tüm kara bulutlar üstüme çökmüş sanki,
Hiç pozitif enerjim kalmamış.
Ama ağlamaya da dermanım yok ki!

Artık gözlerinin içinde kendimi göremiyorum,
Ağlayamıyorum kucağında uyuyuncaya dek.

Küçücük resimlerinle avutmaya çalışıyorum
Bu büyük sevdamı,
Dokunuşun olmadan yaşanır mı?

Artık geceler uzun geçmiyor birlikteliğimizdeki gibi,
Yine de uyumuyorum gelme ihtimalin varmış gibi...