Biz, nefsimizi terbiye ederek irfan yolunda yürüdük,
Sessiz kaldık hâlimiz böyle bizim.
Gece karanlığında rehber olan ay ışığı,
Bize yol gösterir, dîdârımız böyle bizim.
Aşkın ışığı ile âlem aydınlanır,
Köz olup düşer yâre nârımız böyle bizim.
Dağlar aşar, hicran dolu nağmelerle nefes verir,
Her hecede yankılanır dilimiz böyle bizim.
Pîrlerin rehberliğinde olgunlaşır can,
Hamlıktan arınır meyvâmız böyle bizim.
Ne gam ki aşk ateşiyle yakar bizi zaman,
Gönül pınarımız akar selimiz böyle bizim.
Gönül bahçesinde güller sessizce açar,
Bülbülün feryadı hâlimiz böyle bizim.
Hicran rüzgârı savurur yaprakları canın,
Her naz ile titrer dilimiz böyle bizim.
Aşkın sazı çalar telde hüznün bestesini,
Nağme ile süzülür melâlimiz böyle bizim.
Kervan sabırla geçer sırat yolunda,
Her adımda yolumuz görünür böyle bizim.
İrfan şamı yanar gecede nur ve güzellikle,
Her ışıkta parlar yüzümüz böyle bizim.
Âşık, kudret ve marifete kavuşur,
Her nefeste yükselir ruhumuz böyle bizim.
Seyran Özcan
Kayıt Tarihi : 3.5.2023 16:00:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.




Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!