Bir İç Çekiş Şiiri - Mîr Delal Deniz

etrafta çocuk sesleri
martılar yine erken uyanmış bu sabah
parklarda yeni yetme aşklar var
perdeleri bir bir açılıyor evlerin
bu şehir hep geç uyanıyor ölüme
ve geç uyuyor her doğuma
şimdilerde kelimelerimden bir aşk yaratmakla uğraşıyorum sevgili
hiçliğime ağıtlar yakıp isyan ediyorum tanrılara
bir bir sızıyor yüreğimin gizleri
ve ben artık masum bir aşk değilim
kirlenmiş tüm sabahlar gibi bende her sabah yüzümü yıkıyorum
şimdi sana naneli şekerler alsam
sonra dilinden dilime versen
pardon sevgili
dağıldım birden
diyorum ki
şimdi sen gelsen
biz denizi olmayan şehrimizde vapur beklesek
ve binsek olmayan denizimizin vapuruna
alsak yolları
martılar uçsa
ve çocuk sesleri kesilse kulaklarımızdan
ben artık gideyim sevgili
birbirine benzeyen kelimeler yazmaktan sıkıldım galiba
sana ulaşılacak kaç durak kaldı bilmiyorum ama
gözlerim kapalı
ölüyorum ben sana...