Bir İbrahim’i Tutuşmuşum

Hayat kocaman bir yorgunluk
Ve zorlu bir zahmetten başka nedir ki
Şükür molasında bulunmayıp
Gerçek ve haklı umutlar büyütmekten
Beri olanlara…

Bu minval üzere sustum
Kangrenli kelimeleri
Ve unuttum uçurumlara sürükleyen öfkemi
Gayrisi olmayan kendimle
Yüzleşmek için
El sıkışıp kendimi bağışlamak için

Şüphe yok ki Rab
En kestirme mutlulukları bahşedicidir

Müşahede altında bir uyku buldum
Günah sızmasın diye etimden
Rüyalarıma taraf melekleri
Dizdim safıma
Ecnebi fırsatlı niyetlerimi
Azer ağızlı sözlerimi
Merhametsiz öldüm
Bir firavun değilim

İsterik kavgaları peşkeşleyeni
Yani iblisi
İlkin dudağımda söndüm
İpi pazara çıkmış muştuları yok dilimin

Damardan büyüyen ruhumla barışığım
Aynalara bakacak bir yüzüm
Ve ayinemi resmedecek işlerim var artık

Ben kendime ben demekten haya eden
Bir pankartım

Her susadığımda bir İsmail olup
Sertçe ayağını yere vurmuş
Her uzaklığımda bir İsmail kurban edebilecek
Bir İbrahim’i tutuşmuşum

Şüphe yok ki Rab
Kalbini kavliyle bir tutana
İmdat edendir