barışın gölgesindeydik,kanın suladığı topraklarda,
duygular karışmıştı,
yokluğun son mertebesinde,
bizi koruyan bir sesin gücüydü ayakta tutan
adını bilmediğimiz ya da söylemekten korktuğumuz biri....
...................
........
...
sevgiler aynı dildeyken,
nedendir?
nedendir? bu senlik, benlik..............
...........
.....
...
karşı konulmaz bir savaşın ortasında,
ağlıyorsa bir ananın kalbi,
ölüyorsa bir çocuk korkuyla umut arasında,
umudumdan bin zerre koparırım,
zaten.......
bir varmış bir yokmuşuz bu dünyada,
masal kahramanı misali,
insanız değil mi? muhtacız birilerine,
olmayınca olmuyor.............
akıyor kanım suluyor toprağı,
inanabilsem sadece benim kanım durduracak,
feda ederdim kalabalık çığlığına,
bu gidişin olmayacak bir yararı,
akıyor kanım, biraz daha acıyor canım..........
.............................
...................
(21.03.06 00.20)
İbrahim PamirKayıt Tarihi : 28.8.2006 17:34:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
istiklalin gölgesinde kalmış ülkeme benden bir armağan belki geçmişini görür utanır da az da olsa bir ders çıkarır geçmişe yönelik atalarının bu toprakları ne zorlukta kazandıklarını düşündürür de bazı şeyleri satmaktan vazgeçeriz............................................................................. ................................................................. ......................................................... ....................................

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!