Bir Hüzzam Kaldı Geriye

Gecenin rengine boyarken içimdeki sahrayı
ay ışığında takatten düşmüş yıldızlar
sakalıma çökerdi
kuş uçmaz kervan geçmez
kadim bir yalnızlıktı sonrası
suskundu
dili yoktu içime çektiğim bu rüzgârların
ve hiçbir kelam da yeri yoktu
seni yüreğimden azad edişim...

Söyle
şimdi hangi zamana iltica etsin bu yürek
anladım ki
ben yine kendime sürgünüm
pusatsız bir çöl ateşinde yanan yarım kalan bir güfte
sonrası hiç olmayan
bir hüzzam kaldı geriye…
H/\N