Bir Hüzün Yolculuğu Şiiri - Murat Fırat

Kaçırıyorum bakışlarımı bir çift yeşil gözlerinin alev küresinden.
İçimde yanar dağlar var ama,bir gönülde hem ateş hem kar olmaz.
Varmak istediğim yoldan alıkoyuyorsun beni,bir tutsak gibi,azmedilmeye hazır bir esir gibi.
İstemeye,istemeye sevdiriyorsun kendini.
Kaç kalibreydi sözlerin, kaç şarjör boşalttın kalbime de beni kendine köle ettin.
Kerem'den, Ferhat'dan söz etmediler mi sana,kan fırtınasıdır aşk sevgilim,kim sağ çıkabilmiş ki,bizim çıkacağımızın hesabını yapalım.
Aşk dediğin sorgusuz sualsiz yaşanır,o da hayatta en fazla iki defa yaşanır.
Birazdan çözülür nasılsa dilim kelepçelerinden, sonra yağmur yüklü bulut olur gözlerim gidişlerine,Nuh'un tufanı o an kopar işte içimde.
Gelen kalmaz ki bende be ciğerim,ya ben istemediğimden giderler,ya da ben istedim diye giderler, öyle çelimsiz göründüğüme bakma gidişlere alışkınım ben.
Ayrılıkların şairi olur da ayrılıkların adamı olmaz mı,o benim işte.
Alkış tutarım arkasından vay be nasıl gitti diye.
Bir hüzün yolculuğu daha çıkar bahtıma,birazdan bir gemi kalkar gönül limanımdan,içinde sen,gerinde ben, sen hiç aldırmadan.
Ben yediğim mühebbetin seyrine dalarım senin gidişinin ardından.
Voltalar atılır sensizliğe,tesbihler eskir,bedenim yaşlanır,gözlerim belki görmez olur,ayaklarım tutmaz,kolum kalkmaz olur,ama adın hep aklımda, aşkın solumda taptaze kalır.