Durup dururken içim daralıyor
bir bilsem beni o zaman kimler anıyor
kolay bir şey değil o an kalbim acıyor
hüzünlü insan kendini mutsuz sanıyor
gidin ne olur gelmeyin üstüme üstüme
istiyorumki gölge düşmesin bu temiz sevgime
büyük bir sevgi vermek geliyor içimdem sevenlerime
nedense bilemediğim bir hüzün var yinede içimde
yeterki insana bir hüzün gelmeye dursun
isterse gül bahçen hep güllerle dolsun
kim isterki her gün rengi sararsın solsun
isyan ediyorum hüzün sana bak işte sefam olsun.....
MART 1994
Tahmine YıldırımKayıt Tarihi : 12.3.2006 21:20:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!