Bir Hüzün Terennümü Şiiri - Mustafa Sade

Meşru bir gözyaşıyla dilimde memnu beste
Ahraz yalnızlığımla duygularım kötürüm
Bir hüzün terennümü sarar beni aheste
Kendi sözüme dilsiz, kendi gözüme körüm
Meşru bir gözyaşıyla dilimde memnu beste

Tan yeri ağarırken şafak bahtıma gürler
Avare bir tahammül sarar damarlarımı
Bulutlar güneşimi öğle vakti mühürler
Akşamın hüznü ile kaybederim varımı
Tan yeri ağarırken şafak bahtıma gürler

Kahredici gecede zar sığmaz dağlarıma
Yüreğim tutunurken ankanın gagasında
Çığ düşer tomurcuğa, kar sığmaz dağlarıma
Kalbim asude kalmış bir çığlığın yasında
Kahredici gecede zar sığmaz dağlarıma

Ve buz tutan hayaller üşüyor şakağımda
Bedenimi sarıyor titreyen ağrılarım
Seneler sarı yaprak düşüyor şakağımda
Sükûtumun ardında inleyen çağrılarım
Ve buz tutan hayaller üşüyor şakağımda

Gönlüm kâbus içine sürülmüş ürkek ceylan
Puslu bir ütopyada yitirmiş otağını
Dörtnala koşar durur içimde bir küheylan
Zamansızca batırır bağrıma toynağını
Gönlüm kâbus içine sürülmüş ürkek ceylan

Fermanımı bağlasam zeytin dalı ucuna
Uçurduğum güvercin fezadan kurşunlanır
Kanyonlar çeker beni ıstırabın burcuna
Varlığım kâinata ezadan kurşunlanır
Fermanımı bağlasam zeytin dalı ucuna

Kâh ressam çizer beni, kâh şair beni yazar
Bir neyzene ney olur yüreğimdeki menfez
Gül kokulu yaramda filizlenir ah u zar
Çürütür çiçeğimi sardığım dikenli bez
Kâh ressam çizer beni, kâh şair beni yazar

Ömür nihayet olur inkılâbı beklerken
Ufkumda sinsi bir sis baştan aşağı kızıl
Kafesteki ruhuma rahmet âbı beklerken
Arzın yüzü kurşuni, göğün kuşağı kızıl
Ömür nihayet olur inkılâbı beklerken