Satıp tası tarağı, ne kaldıysa bir gün elimde,
Koştum yoluna, kucakla bizi diye İstanbul.
Zehra’m yaşına basmadan ansızın öldü de,
Diğerleri yaşasın, sana sığınmıştım İstanbul…
Yüksek beton yığınlarının hemen ortasında,
Sıkıştık işte, ne zamandır bir gecekonduda,
tozlu bir şemsiye durur
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Devamını Oku
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
