Bir Hüzün Mevsimi Şiiri - Abdüsselam Bügür

..
..

senin gittiğin gün

bende gittim sevgili

zaman her şeyi

ve herkesi bir gün

bir şekilde uğurluyor

şimdi öyle durgun

öyle yavaş ki hayat

taş basıyor yüreğime

kendime giden yolda

öylesine hasret

ve öylesine bitimsiz

bir gurbet var içimde

ağırım çekilmezim kendime

gün be gün yavaş yavaş

susuyor içimde ki ezgi

dilimde ki şiir

kalbimde ki öykü

ömrümde ki masal

bir ışık olsunlar

bu karanlık şehre

bu simsiyah gecede

benim sığınağım sözümdür

ve sesimi sana bırakıyorum

bu hüzün mevsiminde

bir zaman olduğumuz yerde

ben bir daha gelemem kendime...