Hüzün Şiiri - Enes Kepil

Bir hüzün çökmeye başladı üstüme
Anlaşılan yazma vakti yaklaşıyor
Vagonlar kıvrılırken tren yolları boyunca
Işıkları bir bir sönüyor apartmanların

İnceden çiselerken hava,
uzun yolların
Küçük hareketli camlarında
Aya karşı
Yaslanıyor başlar koltuklara

İnceden bir insan ölüyor
Uzun mu uzun
İç çekişler karışıyor birbirine
Sessiz çığlıklar erkek yüzlerinde

Acılar tüketiyor ömrü
Ömrüm acılarından memnun
İnceden bir hüzün çöküyor üstüme
Tükenirken dakikalar
Yarı yarıya geceden ve gündüzden
İnceden bir çise yağıyor üstüme
Yarı yarıya geceden ve gündüzden