Bir Hünsaya Taşlama Şiiri - Nevzat Dağlı

İpin ucu puştoğlanın elinde,
Aklına estikçe çekiyor hünsa.
Yumuşaklık somutlaşıp dilinde,
Her türlü yalanı döküyor hünsa.

Serseri bir mayın sanki yaratık,
Kime çarpacağı belirsiz artık.
İnsanlık görmedi böyle bir yırtık,
Her yere giriyor, çıkıyor hünsa.

Kimler kurmuş bunu salmış meydana?
Kimler kullanıyor kendinden yana?
Teccimeccal gibi bakar insana,
Kıyamet tohumu ekiyor hünsa.

Milleti karışık, dini karışık,
Vefası karışık, kini karışık,
Doğrultu tutmuyor, yönü karışık,
Kuzeyi güneye büküyor hünsa.

Kimse bunun üzerine varmıyor,
Yalanını yakalayıp görmüyor.
Kimse tutup buna vize sormuyor,
Sınırdan sınıra sekiyor hünsa.

Arkasında kim var, kime yarıyor?
Bu cıvık varlığı kimler koruyor?
Zeytinyağı gibi üstte duruyor,
Bir kaptan bir kaba akıyor hünsa.

Çalışmadan beyler gibi yaşıyor,
Desteklerle her engeli aşıyor.
Günahsızı cehenneme taşıyor,
Suçsuzu yalanla yakıyor hünsa.

Siniri alınmış bu yavşak kibar,
Nasıl görür adalette itibar?
Bunda akıl ermez bir keramet var,
İsa’yı çarmıha çakıyor hünsa.

Bozuk terazide tartıldı gitti,
Suçları şallarla örtüldü gitti.
Sorgudan sualden kurtuldu gitti,
Yurt dışından maval okuyor hünsa.

Yaptığı puştluğu çok açıkladı,
Fakat kullananı iyi sakladı.
Karanlık dönemi süzdü akladı,
Şimdi şafak gibi söküyor hünsa.

Çirkefe taş atıp sıçratma Nevzat,
Biraz temkinli ol, bulaşır bu zat.
Ellerini açıp Tanrı’ya uzat,
Başları belaya sokuyor hünsa.

Halk Ozanı Karamanlı Nevzat