Geceler koynunda bekledim durdum
Bülbülün koncayı görmesi gibi
Sessizce kalbini açmış bulurdum
Sanırdım kendimi onun sahibi
Anladım ümitler solan bir yaprak
Düşmeye başladı bir yel peşinden
Elleri duada bekliyor toprak
Hıçkırıp ayrılsın diye eşinden
Unutsam emeli kalbimden silsem
Bir çocuk kalbinin sahibi olsam
Bahtiyar olmanın sırrını bilsem
Neşeyle ümitle o kalbe dolsam
Kayıt Tarihi : 6.6.2010 21:51:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
Bir çocuk kalbinin sahibi olsam, ömür boyu seninle oyunlar oynasam...
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!