Bir Hülya Şiiri - Mustafa Kemal 2

Güzelliğin güz güllerinin yanında soluk durmuş
Bilhassa boncuk gözlerin çok masum kalmış
Hançer gibi keskin ve papatyalar kadar incesin
Bir bakişsak unuturum benliğimi
Bir sarılsak anlatırım derdimi
Tutsan ellerimi baksak göz göze
Isitirsin kalbimi
Gelesin yok gibi duruyor son durak oldun kalbimde
Başka türlü olmayacak bir araya gelmeliyiz
Yüz yıldır bekler seni bu şehirde Umutlar
Bak duydun mu Kuşların sesini ne güzel ötüyorlar
Belki birbirlerine ilan-ı aşk Ediyorlar
Belki de gözlerinden bahsediyorlar...