Bir hoşça(kal) bile diyemedim.

Ne güzel bakardı öyle.
Dünyada her şey çirkin kalırdı o baktıkça.
Sonra fragmanına aldanıp bir filmin,
Kaçıp gitti ardı sıra ihtiraslarının peşinden;
Belki yeni bir sayfa açarım umuduyla....

Karalanmaktan kapkara olmuştu her yanı.
Yemyeşil gözlerinde puslu bir intihar saklar gibiydi.
Tüm gözyaşlarını önüne taktı,
Ve uygun adım yürüdü meçhule.

Yürümekten sıkılmadan,
Koşmaktan bıkmadan kaçıp gitti.
Geçmiş olmak istemişti,
Soluklandı ve geçti gitti öylece hayatımdan.
Bir hoşça(kal) bile diyemedim...

Solumdaki en büyük ihtilaldi o.
Rastgele çıkmıştı kurada şansıma.
Hayrını göremeden yüzünün,
Yitip gitti şehrimden.
Ben alışkınım;
Büyük ikramiyeden şansıma düşen amortiye.
Talih ne zaman güldü ki yüzümüze zaten...

Açmıyorsa artık çiçeklerim,
Uçmak istemiyorsa kanatlarım,
O beyaz olmak istedi diye;
Arkasındakine kara çaldı dersiniz...