Bir Horuzun Üç Banı Şiiri - Bahram Asedi

Eyle bilirdim ki dexi sübh olub
Murğ-i seher tek bir ağız banladım
Seng şikest eyledi bal-u perim
Banlamağın hasilini anladım
(Sabir)
Sübh hayalı ile horuzlandıken
Ben de hop - hop tek bir ağız banladım
Kalmadı salim bene de kol - kanad
Banlamağın ben de dadın anladım
(Şeheryar)
Bilmirem ahır ne horuzdur bu ki
Her kim onunla bir ağız banladı
Kalmadı biçareye bir kol - kanad
Banlamağın lezzetini anladı

Kol - kanadı kane batan bu horuz
Banladı öz ilk banın Şirvana
Bir asır ondan beri Tebrizde bak
Göklere feryad salan bir bana

Bir niçe on yıl sovuşub yok biri
Sabire ya Şeheriyara ses vere
Atdana divare yuma güzlerin
Bir de kanadları çala bir - bire

Ben beçe sübhü eleyerken heyal
Urmuya bir banlamak etdim heves
Şirvanı Tebrize giden bir horuz
Urmuya da istedi salsın nefes

Daş bene yağdı daşın üsten nice
Kol - kanadım oldu tilit kan benim
Her yukudan daşlanan insan durub
Oldu benim kanlı biçak düşmenim

Ben dahı islanmışam ay cuceler
Çok sözü de anlamışım ben daha
Korkmayıram dahı sudan her seher
Banlayaram banlamışım ben daha.