Kurdum özel bir âlem,
Yok, içinde tek elem.
Girse menfi bir kalem,
“bir hikmeti var”derim
Her ne etse isabet,
Olsa bile musibet,
Duymam ona husumet,
“Bir ibreti var” derim.
Mükâfata sevinmem,
Mücazata üzülmem,
Kederimden büzülmem,
“Her ne gelse kar” derim.
Gelmez haktan abes şey!
Bilmek gerek kastı ney?
Bir beyandır her bir şey!
“Bilmemem zarar” derim.
Sabrederim har verse,
Şükrederim dar verse,
Sarf ederim kar verse,
“Sadaka” yarar derim.
İlim verse yaşarım,
Yaymak için koşarım,
Almayana şaşarım,
“Sınıfı eşrar” derim.
Hikmet bulsam açarım,
Şerbet gibi içerim.
İbretleri seçerim,
“Vasatı karar” derim.
Severim arifleri,
Sorarım tarifleri,
Bellerim maarifleri,
“Onlara ebrar” derim.
Her şey fitne imtihan!
Olmaz burda itminan!
Bir duraktır şu cihan!
“Çok sevme dırar! ” derim.
Mezara dönük yüzüm,
Ukbada benim gözüm,
Sılayı özler özüm,
“Rızada ısrar” derim.
Cihat ŞAHİN
01.08.2009-İZMİR
Kayıt Tarihi : 1.8.2009 10:32:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hayırlı çalışmalar.
Hayırlı çalışmalar.
TÜM YORUMLAR (68)