Arıyorum bir hikmet, bilmem o, şey sende mi?
Varsa lütfet fakire, “bekle” deme son demi!
Nedir sende bu kibir, de; şahmısın bende mi?
Ver cevabı bekletme, ağzın, dilin bendemi?
Şayet yoksa uhdende, inste mi o, cinde mi?
Yoksa uzak doğuda, ta; belde-i Çin de mi?
Niçin sessiz durursun, yoksa hikmet Hunda mı?
Kardeş lütfen deyiver, bunda, şunda, onda mı?
Haydi, artık deyiver; ayda mıdır, günde mi?
Sorum cevap beklerken; değiştirme gündem’i!
Kayıp malım nerede, başta mıdır, sonda mı?
Göster bana yerini, daldırayım sonda’mı!
Yoksa benim yitiğim, Haktan inen dinde mi?
Öyle dersen hiç şaşmam; “zira bu dem, din dem’i ”.
Ders ver bana dinimi, ona çok, çok muhtacım!
Karnım dolu, kalbim boş, yani; ruhen çok acım.
Mışmışları nakletme, arz et yalnız gerçeği!
Din-i hakkın doğrusu, tatmin eder her çağı.
Münderiçtir o, dinde; her tür hikmet, hakikat!
Hikmet diyen her müştak; yapsın onda tahkikat!
Cihat ŞAHİN
03.11.2010-İZMİR
Kayıt Tarihi : 3.12.2010 14:24:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!