Bir Hikayem Var Şiiri - Mehmet Zeki Yeter

Uzunca bir hikayem var
Henüz adını kimsenin bilmediği
Sanki ayrı bir dünyanın
Ayrı bir insanı gibi
kimsenin bilmediği, görmediği
İçinde dünyaya dair hiçbirşey olmayan
Uzunca bir hikayem var
Dinlemezsin diye anlatmadığım
İçinde mutluluğun kokusu bile olmayan
Üzülürsün diye sakladığım
Ve hayatım boyunca sır olacak
Sen bile bilemezsin konusunu
Konusunun tarifi bile olmayan
Birtek sen dinle isterdim ama
Dinlemezsin diye anlatmadım
Uzunca bir hikayem var
Kimsenin bilmediği
Ne geceleri şiirler yazdığım
Sırlarımı paylaştığım dolunay
Ne de gündüzleri dostum olan
Balkonda saksıda hapsettiğim
Senin hediyen, beyaz çiçek,
Henüz adını bile öğrenmediğim
Uzunca bir hikayem var
Ne yeter kalemim
Ne dayanır bedenim
Sadece yüreğim
İnan sadece yüreğim alışık
Biraz acı, biraz tatlı
Hatta birazda durgun, kendi halinde
Ama en önemlisi düşündüren
Ne yaptım, ne yapmalıyım
Keşke deyip ağlamalıyım, hatta-
Kendimi sorgulamalıyım
Bu yüzden anlatmadığım
Üzülürsün diye hep sır olan
Uzunca bir hikayem var
Yıldızlar kadar şansı olmayan
Hepsinden daha boşlukta
Karanlığından daha karanlıkta
Çiçekler kadar güzel olmayan
Kokusuz, renksiz ve soluk
Nefessiz kalmış, bir damla susuz
Masumdan daha ezik
Duygusuz satırlarıma dökülen
İki damla gözyaşı kadar duygusu olmayan
Kalemimin yazarken büküldüğü
Kağıdımın eriyip, yazdırmadığı
Uzunca bir hikayem var
Anlayacağın o ki, anlayamadıkların,
Yani bilmediklerin, hiç hissetmediklerin
Senin mutluluğunu bozmak istemediğim
Öyle bir hikayem var
Satırlara döküldükçe şekli değişen
Kendini ifade edemez olan
Rengi beyaza benzeyip, aslında siyah olan
Rengini bile tanımadığın
Öyle bir hikayem var
Ne ben anlatabildim aslında
Ne de satırlar elverdi bu yanlızlığa
Kaybolmuşluğun boşluğunda
Uzunca bir hikayem var
Kimsenin bilmediği
Kendi kaybolmuşluğumda
Ne sen sor, ne ben söyleyim
Beni böyle kabul et ne olursun
Uzunca bir hikayem var sadece.