Bir Hikaye Şiiri - İbrahim Araz

Zamanın birinde bir haber gelir birinden birine
Kötüdür haber, üzücüdür
Söyleyen de üzülür duyan da
Depremler olur bir kalpten bir diğerine
Yıkılır duyan
Elinden oyuncağı alınan bir çocuk gibi ağlamaya başlar
Vermek istemez canından çok sevdiği
Hatta kendinden bile çok sevdiği o harikulade şeyi
Sadece kendi için
Oyuncağı düşünmeksizin bencil kararlar alır
Oysa birilerince kara verilmiştir zaten
Oyuncak bir süreliğine vitrinde duracaktır
Sadece belirli zamanlarda görebilecek, dukunabilecek, hissedebilecektir o mükemmel şeyi çocuk
Çünkü söz konusu olan oyuncağın kaderidir, hayatıdır
Karar verenler oyuncağa zarar gelmesinden korkmaktadırlar
Bilmezler ki o çocuk, o oyuncağı
Onlardan çok çok daha fazla düşünür
Çok çok daha fazla sever
Çocuk çaresiz kabul eder her şeyi
Kabul eder çünkü bilir ki
Oyuncakla o ayrılmaz bir bütündür, etle tırnak gibi
Bilir ki bir gün, er ya da geç yine o oyuncağına kavuşacaktır
Ve tabiki oyuncakta ona
Bilir ki yine onlar oynayacaklardır beraber
Hiç ayrılmayacasına

Gerçek bir hikayeydi anlatılan
Sendin bendim yazılan
Biliyor musun ikimizi büyük bir havuzu doldurmaya çalışan iki musluğa Benzetiyorum
Bakıyorum da o kadar çok akmamıza rağmen
Henüz küçük bir su birikintisi bile oluşturamamışız havuzumuzda
Daha yaşayacağımız, paylaşacağımız o kadar çok şey var ki
Birlikte akacağımız, birlikte dolduracağımız o kadar çok gün var ki havuzumuzu
Her şey yeni bir başlangıç
Salaş kafelerin çizikli masalarında oynadığımız tavlalar
Boş derslerde birinin görmesi korkusunda
Birbirimizi hissetmeye, dokunmaya çalışmalarımız
Okul çıkışlarında şehrin sıkıcı yollarında eve kadar yürüyüşlerimiz
Ya da kar yağdığında
Minibüste el ele geçirdiğimiz
İnerken beni öptüğün ve öpemediğin zamanlar
Sinemaya gitmelerimiz
Hafta sonu yaptığımız şen şakrak kaçamaklar
Ve ilk öpücük
Hepsi birer başlangıç,hepsi birer yeni ve hepsi de mükemmel
Ama bir gün
Bambaşka güneşli bir sabaha
Yeni bir şehrin pırıl pırıl parlayan umutlu yollarına
Birinin görmesi korkusundan uzak el ele yürüyeceğiz
Ilık bir kentin akşam üstüsünde
Vapurla geçeceğiz bir yakadan bir diğerine sarmaş dolaş
Serin kumsalların meltemli gece yarılarında
Yıldızları sayacağız gün ağrıncaya dek
Beraber izleyeceğiz güneşimizin doğuşunu
Başka bir gün, sen beyazlar içindeyken
Yepyeni bir dünyanın kapılarını açacağız ardına dek sonsuzluğa
Sımsıcak bir yuvanın çocuk sesleriyle yankılanan odalarında
Beraber uyuyacağız aynı yatakta, yan yana
Beraber açacağız umutlu yarınlara gözlerimizi
Bazense kavgalara, dargınlıklara, kızgınlıklara
Beraber aşacağız hayatın kale duvarlarını
Beraber yeneceğiz feleğin kahpeliğini
Sen ya da ben olmayacak “biz” olacağız beraber
Ve her defasında aynı yoğunlukta
Artarak
Daha daha, fazla fazla hissedeceğiz sevgimizi, birbirimizi
Bunlar hayal değil, olamazda
Hani söz verdik ya
Sözünü tut, ben tutacağım
Yemin ederim…