Bir Hikâye Şiiri - Mahmud Uzun

Ellerin bir yudum suyun aşkını anlatır
Saçların dünyaya değmiş bütün rüzgârları
Gözlerin o unutulan erdemli kainatı
Yüzün, tüm masumluğu yeryüzü çocuklarının
Teninden yeşeren güller ahenkli baharları
Ağzından özgürlüğüne kavuşan her söz
Vatanımın esir tarihini anlatıyor bana
Ve ben oturum ağlıyorum vatanım için
Bir coğrafyanın en sessiz halidir yüzün
Ruhunun erdemliği kalu belanın mevzusudur
Ellerinden erişir tüm güller gökyüzüne
Anılan güneş bu halde bakar yüzüme
İkrarım adını söylüyor, sen ki sağır sultan
Sesimi duyan kuşlar, yuvasına dönüyor
Gözyaşıma raptolan denizler, vuruyor kıyılara
Gece daha da karanlıklaşıyor duydukça sesimi
Bir sen duymuyorsun
Her harbin tesellisinde yazılan mektuplar
Benim sana olan hikayemi anlatır
Bütün harpler senin bedeninde bir yurt edinmek içinken
Sen habersizsin harabeye meyleden dünyadan
Duymuyorsun her duyulası çağdaki sesimi
Artık seni sevdim demek istemiyorum
Çünkü ben seni seviyorum