Bir Hicretin Eşiğinde Şiiri - Hüseyin Solum

yalnız,
bir yudumdur
yazabildiğim
öleyazıyorum ben,
duam bu
adı şiir haykırış
kalbimi yararken yapayalnız mucize
huzurdan kovulduğum bilmece
bilmiyor olduğum ıstırap
kaç hece...
sürgünü,
alnımı karışlarken buldu insanlar
kaderime kabul
diyebilecek miyim
bilmem ki
bir yere gidecek miyim
acılar yarışında yerim yok
güçlendikçe kanadı dizlerim
esiri olduğum tek şeyin eseriyim
hüzün şehrinde tutuluyor defterim
göktür gitmek istediğim yer
kimsesiz, bucaksız, bensiz yer
içimin içinde yankı bulan ses,
"hiçin, hiçin, hiçin"
yanıtlanamaz hâldeyim
hangi şerefin eteğine dileneyim
güzelden ne haber ederler ne nasip
tarûmar edildim
pervasızca
herkesi göğsümde dindirdim
bu bir intiharmış,
bilemedim
dostlardan övünçler dinlerken
sözün beni yaktığını söyleyemezdim
baygınlık ikliminde
isyan!
durduğum yerde direniş
başa baş
ölüm
çizgisi
ve göç vazifesi
yersiz yurtsuz biri içindir
hikmet
kovuluyorum
ama nereye
...