Günlerce boş duran masama
bir gülümseme bıraktın.
Karanlığın gövdesi çatladı,
içeriye sabah döküldü.
Adımların geçtiği yerlerde
toprak yeşile döner gibi,
ben de yeniden çoğaldım.
Sen geldin,
rüzgârın omzumda şarkı söylediği an,
yüzümde kaybolan gölgeler
bir daha geri dönmemek üzere
çekildi.
Şimdi mutluluk,
adı senin sesinle başlayan
ve hiç bitmeyecek bir cümle.
Kayıt Tarihi : 23.9.2025 16:48:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!