Bir resim olarak kalsaydım üzer miydim onca insanı
Ben ben olduğumda kirli bir cesedim sadece
Resmime aldanıp sevme beni öylece
Benim içimde bir ben var
Daha ben bile tanımıyorum o beni.
06.08.2024
Ne zormuş sevilmeyi isteyebilmek
Hiç görmediğin o duyguyu dilenmek
Çevrende her şeyde onu aramak
Bulmak veya sadece hayâl etmek...
Sevmek buymuş, her şarkıda ve notasında onu dinlemek
Doğada gördüğü her şeyde, onun gözünden görebilmek
Ve bir kalbe yaklaştığında, içinde onun olduğunu bilip incitmeden sevebilmek...
Dalgalara bıraksam derdimi
Dibe batıp kaybolur mu acılar?
İçimdeki Sen'e döksem kendimi
Bana ulaşabilir mi bu haykırışlar.
Hep beni andım bunca zaman
Sanki bu beden benmiş gibi
Harcadım bendeki beni
Bir olduğumu bilmeden
Benim sandım karşıma çıkan her bir kalbi
Bendeki beni sendeki beni
Sensiz geçen bir ömür kabustur Rabbim
Fani güzelliklerin peşinde ömür çürütmek ne büyük kayıptır!
Midesini dünya nimetiyle doldurup en ufak çalkantıda kusunca şükürsüzlük etmek ne büyük aptallıktır,
Dünya nimetlerinin kendini zehirlediğini fark etmeyip Rabbine küsen kişi ne büyük cahildir!
Oysa bilseydi Rabbini ne zehirlenirdi ne zehrin panzehirini gözden kaçırırdı.
Değersiz bir hıçkırık koptu boğazımdan
Kimse sormadı neden ağlar bu kız
Her görünenin ardında bir görünmeyen saklı
En çokda o kanatır insanın yaralarını
Sesim haykırsa da tüm acılarımı
Duygular dinlemiyorsa sızlatamaz duyanı
İnsan en üstün varlıktı ama
Kendini hep aşağılık bir duruma düşürdü
Altı üstü üç gün yaşayıp göçecektik
Neden kulları bu kadar küstürdü.
Yalnızlık mı sardı beni bilmem
İçimde beni yiyen bir korku
Nasıl bir yalnızlıktan korkuyor bu beden
Nefsani bir aşkın yüzünden mi
Rabbimin beni terk etmesinden mi?
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!