Uzun bir yoldan yalnız yürüdüm
Sebepsiz değil yorgunluklarım
Kocaman hayatı ikiye böldüm
Binkere kahroldum bir hiç uğruna
Uzundu geceler yalnız yaşadım
O yüzden derindir gözçukurlarım
Sabahsız geceler tüketti beni
Şimdi boşluktayım bir hiç uğruna
Doğarken başladı şanssızlıklarım
Sebepsiz değil haykırışlarım
Yürürken bol idi arkadaşlarım
Şimdi yalnız kaldım bir hiç uğruna
Nedense hep iyi olur baharlar
Kimi erken kimi hazanı geç kucaklar
Dolup taşardı yüreğimde umutlar
Nedensiz yıkıldım bir hiç uğruna.
Kayıt Tarihi : 22.11.2003 22:03:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!