Bir hiç uğruna Şiiri - Ali Faik Bak

Ölmek var dostum hem de bir hiç uğruna.
Kader ağını ördü, Azrail ise vazifesini.
Amcaoğlu katil, öfke ise bir garip sebep.
Bir tabanca ve ondan çıkan üç kurşun.
Hepsi bu kadar, bir başlığa bir sütun.
Ya geride kalanlar, dul kadın ikide yetim çocuk.
Ana baba… Kardeşleri de sayarsak…
Hüzün üstüne hüzün.
Bir kişi ölür, bin kişi yanar.
Gidene mi yanalım? Kalana mı?
Ölene mi üzülelim? Öldürene mi?
Mezardakine mi ağlayalım, yoksa kalanlara mı?
Dedim ya dostum ölmek var, hem de bir hiç uğruna.
Yaşamak ve yaşatmak zor zanaat.
Ölmek ise kolay.
Öldürmekse bir garip sebep.
Neden? Niçin? Nasıl? Önemlimi?
Kader hükmünü icra etti, Azrail ise vazifesini.
Hâkim ceza keser, hapishane icra eder.
Mezar ölüyü bekler, meleklerse ilk sorguyu.