Bir Hiç Oldum... Şiiri - Serkan Bilgin

Kapanan umut kapılarının ardında,
Geriye kalan yalnızca hüzündür!
Bir şey kalmaz, onun dışında...
Önce yüze düşer hüzün,
Düşer işte birden bire.
Gülümsemek zor gelir o andan sonra...
Nefes almak,
Yaşamak gibi eylemler,
Yani hayata dair ne varsa, zor gelir işte.
Bugün bir umut kapısı daha kapandı yüzüme...
Umutlar yine yerini unutlara bıraktı.
Hayal dünyamda yaşayacan canlı yok artık...
Ölü umutlar dünyamda,
O da yerini aldı,
Ve bir daha gelmemek üzere,
Gitti bütünüyle.
Daha önce hiç bu duyguları yaşamadım...
Biliyorum, kendimi biliyorum,
Kağıda kalemimden düşen yazılardan biliyorum,
Ben daha önce hiç böyle aşık olmadım!
Sevdim belki...
Çok sevdim belki de...
Ama hiç aşık olmadım!
Bu ilkti,
Ve bu tekti.
Şimdi başlıyorum;
Onsuz yeni bir dünyaya.
Çok şey değişecek bugünden sonra...
En başta da o olmayacak!
Sonra...
Alışkanlıklarım değişecek mesela.
O her an'ımda vardı oysa,
Benim başka bir alışkanlığım yokmuş ki ondan başka.
Şimdi düştüm kocaman bir boşluğa...
Ne bir elimden tutanım var,
Ne de umutlarımı yeşertebileceğim bir dünya.
Ben yine unutlara gömüldüm,
Ben yine yokluğa gömüldüm,
Ben yine onsuzluğa gömüldüm,
Ve ben bugün yeniden;
Bir hiç oldum.