Ağlamaya ihtiyaç duyduğumda
Bir bahane arıyorum kendime
Bir videoya ağlıyorum sanarken
Kendime ağlıyorum içten içe
Geceleri seçiyorum bilerek
Zayıflığımı kimse görmesin diye
Bir kirli ceset yüzünden üzülüp kalmışsın
Bense senin çok âhını almışım
Her gün farklı rüyalara dalmışım
Sen beni unut yeşermene bak gülüm
Bu düşünceler fikir denizime yelken oluyor
Ait olmaya çalışıyoruz
Hep bizi üzecek insanlara
Oysa çoktan aidiz birine
Bu yüzdendir üzülmelerimiz o yabancı tenlerde
Ait olduğumuz, bizi paylaşmak istemiyor başka yüreklerle
Sadece ona ait olduğunu fark edelim istiyor
Biliyoruz ki hayat çok kısa
Bir an gibi gelip geçiyor, her bir sayfa
Hayatın koşturmacası soyutluyor biizi her bir anıdan
Bir bakmışsın kapanmış defter
Çağırıyor bizi yaradan
Hep anlaşılmak için dönüp durmuşum
Bir mum misali hep çevremde
Görebildiğim kadarında aramışım
Ama asıl ışık tam da dibimde
Benim karanlığımdaymış
Bir sevgilide aramışım anlaşılmayı
Ah be anam niye bu kadar yıprandın
Bizleri hiç ayırmadan büyütüp zorlandın
Hiç of bile demedin bizim için çalıştın
Yediğinden bile bize arttırdın
Sen üstüme düştükçe ben ittim
Biri girdi hayatıma
Ben zannettim
Odur beni kendine eden âşık
Meğer AŞK bir sûrete bürünmüş de
Bu âşık yeni uyanmış
Biri girdi hayatıma ;
Bana Aşk'a aşık olabilmeyi öğretti.
Aşk'a âşık olmak varken
Nefsî aşklar yalan idi.
Çekmeden insan aşk acısı
Nasıl da üzülür bir şarkıda?
Bilmeyen var mı peki bu duyguyu?
Yoksa nasıl yazılırdı onca şiir, onca şarkı?
Belki de bilmeden hasret çekmek de dahildir aşka,
İmkansızlığa aşık olmaktır bazen,
İçimde bir ben var benden gayrı
O ben sensin Allah'ım
Bu beni o bene nasib eyle
Sensiz ben ben değilim
Yabancı, hoyrat bir faniyim.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!