Bir Heves Uğruna Şiiri - Hüdai Özkan

Bir zamanlar yar diye bir yar sevdim.
Kalbimi açtım en derinliklerinde.
Gonca gülüm dedim canımdan can suyu verdim.
Dikenlerini avuçladım acılar içinde.
Sustum acıların içinde sadece sustum.
Ne kin ne nefret kustum sadece sustum.
Kelimeler düğümlense de boğazımda.
Lanet okumadım ben yinede sustum.
Baba oldum mutluluğunu yaşayamadım.
Kızım umudum oldu neşem oldu.
Doyasıya sevemeden hasretim oldu.
Tebessümleri hayalimde kokusu burnumda tüter oldu.
Koparılır mı hiç gonca gül dalından.
Hesabını nasıl vereceksin çünkü o benim kanımdan.
Dua et ki annesin yoksa kelimeler sıralı dilimin ucunda.
Canımdan can koparıp da gittin ya.
Kızım dedim canım dedim resimlerine bakarak.
Göz yaşlarım sel oldu aktı yüreğime.
Hasretiyle doldu gecem ve de gündüzüm.
Sesini bile duyamadan suratıma kapanan telefonlarda.
Sen canımdan can alıp beni yarım bıraktın ya.
Allah'ın adaleti büyüktür diyorum sana.
Bir heves uğruna kopardın ya iki canı bir birinden.
Heveslerinde boğulup anlarsın bizi cansız bıraktığında.