Bir hazin beste Şiiri - Metin İmer

Bir hazin beste

BİR HAZİN BESTE

“Yalnız ormanlarımda öptüm onu kimse duymasın.”
__________________________________________
O’na gidiyorum akşamsız
Tapınaklarım haramilerin işgalinde
Sene 2007
Mevsim son bahar
Susuzluktan çatlamış toprağı öpüyorum
Dudaklarım çöl sıcağı
Toprak,gül,menekşe ve nergis koksun
Atıyorum kalabalık yalnızlıkları,
Ateş potasında eriyorum ey “Simyacı”
Alevlerle sevmişim onu bir kere,
Köz de olmuşum düşmüşüm yüreğine ya!
Bir ustura keskinliğinde o şimdi hayatın
Sevdasına da tutsak eyvah! Ne yapar şimdi?
Artık sütü de taşırır
Kahveyi de ocakta unutur
Süt taşır mı artık yavrusuna,yavuklusuna

Bulutlara tırmandım,çizdim resmini,
Üfledim köz ateşini ayın sönmesin
Düşündükçe onu,
Kirpikleri batıyor kirpiklerime,
Mavi denizlerde gök gözleri selamsız
Nasıldır ayağa kalkınca sevdası
Nicedir boyu posu?
Keklik duruşu var mıdır ki yakalasam
O kaçsa,ben kovalasam
Tüfeğini ayda unutmuş avcı gibi
Gülerken gamzelerinde kiracı olsam?
Çok değil,bir kaplumbağa ömrü kadar
Öpsem deniz gözlerini tekrar
Dalsam denize
Belki Poseidon nikahımızı da kıyar
Bir gelse yanıma

Metin İmer/İzmir-19 mart-2007

Metin İmer
Kayıt Tarihi : 10.4.2007 12:42:00
Yıldız Yıldız Yıldız Yıldız Yıldız Şiiri Değerlendir
Yorumunuz 5 dakika içinde sitede görüntülenecektir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!

Metin İmer