Bir Hazan Düşün Şiiri - Bilgehan Emirşan ...

Ey hasrete renk veren, karanlık!
Aydınlığı sinemde tutan varlık.
Gün, geceye dalınca, etraf çok darlık.
Sevdalı yürekte, an meselesi ayrılık.
Hangi tende tuval olmuş, ağlayan yalnızlık?
Ruhumda bir feryat, kem gözlerde arsızlık.
Gözlerinde gördüm, yüreğime batan bağlılık.
Sen, sen ol ki; sakın ha zavallı sol yanıma verme, karanlık!!

Bir hazan düşün, sararan yapraklar,
Bedenimi bürümüş, saçlarıma düşmüş.
Hicranın kara pençesi, kar gibi, tenime süzülmüş.
Dilim sevdana lal olmuş, ellerim, ruhum, tenim üşümüş.
Düşün ki; içimin dehlizlerinde ki; çocuk mutsuzluktan ölmüş.
Benliğim, vuslat diyen sözlerimin eşiğinde, yaşamaya küsmüş.
Hoyrat bir serseri, avare gönlüme tırmanırken, ansızın düşmüş.

Öyle bir sevda düşün ki; ilkbaharı, güz güllerine yansıtmış.
Bülbül, güle öyle bir hüzün dolu serenat yapmış.
Gül solmadan, hazana yenilmeden bülbüle yanmış.
Bülbül güle, gül bülbüle sanki aşk yemini adamış.
Şimdi mazinin hayalinde düşünüyorum ki; bende sevda varmış.
"Tanrı" beni acı çeksin, acılarda büyüsün diye, yaratmış?
Yüzümde ki yorgun, bezgin ifade ise resimlere yansımış...

Bilgehan Emirşanoğlu