Bir Haykırış Şiiri - Müge Nur Saçıntı

Yazarken sana,
Karsımda soğuyor cehennem dediğin.
Bir aksam üzeri gibi yorgunum simdi anne.
Gurbetten geliyor bu satırlar sana.
Gurbetten haykırıyorum yalnızlığı..
İçini rahatlatacak,
İyi olduğumu hissettiricek satırlar isterdin.
Oysa
Ben yapamadım anne,
Yalan söyleyemedim sana.
Hiç kimse kalmamışken sana anlatmak,
Sana yalvarmak istedim.
Çığlıklarımı duyan yokki anne!
Bu içimdeki uçurumlara düşmekten korktum,
Seni bir daha görememekten,
Sana bir daha yazamamaktan korktum.
Neydi bizi ayıran sebepler?
Bu kadar büyük müydüler?
Önümüze koyulmuş kaya gibi ağır,
Görmezlikten gelinmeyecek kdar büyük
Olmasının sebebi neydi anne?
Neydi beni ağlatan?
Bir ses ver!
Serzenişlerim boşa mı çıkıcak çoğu zaman?
Beni rahatlatacak sözcüklerinin sesi nerede anne?
Güneş bir gün yine yakacak mı tenimi?
Sıcaklığını yine hissedebilecekmiyim sen yokken?
Sanmıyorum anne..
Hepsi birer umuttu, bitti.
Yüreğime dokunan,
Emeğe katılan acı bi zehir gibi simdi yoklugun.
Yokluk dedim ya, işte o ölüm anne!

Müge Nur Saçıntı