Bır hayattır İstanbul gun batımında

Ay’i en tepeye cikardim bu gece,
Yildizlari birer birer ben dizdim gokyuzune.
Yorgunum, belki de sessiz senin gibi
Seni hayal ediyorum, su karsıda ki yosun kokan iskelede.
Seni yazıyorum İstanbul, seni
Tarihin, buram buram icime isledigi, bu koca sehirde
Yalnızlık, sana da kalir mi benim gibi geceleri?
Ya hayallerin; hayallerin torpuler mi duslerini?
Derin ve sessiz bir ciglik gibi….
Sen aglar misin? söyle İstanbul,
Sen de aglar misin savrulan gercekler gibi?
Bazen, agır bir nefestir yasamak,
Kaybolup gidiverirsin, derin acilarında bu sehrin
Agir gelir boranlara atilmak; yahut firtinali limanlardan sonsuzluga uzanmak,
Ve kuytu sahipsiz köselerde,eski bir kandil olmak;
Yahut Emirgan da simit satan cocugun, gözyaşlarinda saklanmak,
Sordum ya; sen aglar misin İstanbul?
Sen de aglar mısın? Ay’ in savki dustugunde mavi bakislara,
Acıtır mı butun olup bitenler,
Urpertir mi seni, kan dustugunde sokaklarına,
Duyar mısın masum bir martinin cigliklarini,
Tukenir mi seninde hayallerin,dolu vurdugunda zamansiz dallarina.
Soyler misin,söyler misin İstanbul?
Sen de aglar misin yitik bir cocugun yazılmamıs mısralarında?
Hayır … Sen İstanbulsun,
Ayriliklara, acilara direnmis koca bir sehir.
Ne savaslar görmüs, ne karlar altinda kalmıs buyuk bir umman;
Kiminin ekmegi olmussun, bugday tarlalarından saklayip ta getirdigi
Gece pembemsi düsleri, basini omzuna koyup ta bekledigi,
Nice hayalleri süslemissin akli karali
Resimler cizmissin siyah ve beyaz
Ve nice cicekler yetistirmissin bagrinda, acilara ve gozyasina inat
Limani olmussun bulutsuz gecelerde yalnizliklarin,
Ekmegi olmussun yoksullugun, belki de dugunu ayriliklarin,
Yedi rengini almisin Asya’dan yagan yagmurun
Dedim ya sen İstanbul sun;
Martilar ucurmuslar senin icin yalinayak
Halaya durmus, cocuklar senin zaferlerinde
Dinle bak! seni bagrina basan koca bir halk …
Ayni tarihe sahit olmusuz,ayni yagmur islatmıs bedenlerimizi
Ve ayni baharda cicege durmuşuz savunmasiz,
Kac defa gecmis ruzgar kapimizdan,
Ve her seferinde, ay’i sen kaldirmissin gece yuklu uykusundan,
Dunyanın dort bir yanina yazdirmissin adini
Kavgalarini hep icinde tutmussun, hep guclu bilmisler seni
Cunku sen, sen hep onurlu kalmissin İstanbul
Ayriliklara,firtinalara ragmen hep dik ; koca bir çınar gibi…
Sevdalara vermisler adini,
Masal olmussun efsaneler sehrinde.
Sen, sen anlatılmayacak kadar kutsalsin İstanbul
Mısralara dokulemeyecek kadar gorkemli,
Bir devri kapatıp, bir devri acan sehir
Ve sen, sen benim tarihimsin İstanbul,
Acilarin tutunamadigi, maviye calan bu deniz kokulu ULKEMDE.