Bir Hayatın Öğlen Sonrası

Sevgiyi emanet ettim sevgiliye,
Çok değerli sıkı tut deyip.
Puslu bir günün öğlen sonrası.
Yürek aç yürek sancılı..
Gönül ise coşkulu deniz gibi..
Ruh üzgün tereddüt etmekte.
Sevgi gerçekten emanette mi?
Saklanır mı sahiplenilir mi dercesine..
Beklide kim bilir! !
Uzun bir yol almışlar,
Yaşamışlar yarım asır..
Şimdiden sonra
Yaşanacak yarım yamalak,
Aşkları kalmış.
Gün odaya geç doğmakta neşesiz..
Puslu bir günün öğlen sonrası..
Çünkü yaşanacak olanlar geç kalmış..
Yıl ikibinbeş aralık yirmi mevsim kış..
Bozulmaz belki sevgi,
Kim bilir?
Belki saklar kara kış..
Kalp üzgün kırılgan,
Yinede çıkmak isteği bahara..
Sevgiliyi kavuşturan vapur gibi,
Yanaşmak ister limana.
Puslu bir günün öğlen sonrası..
Hani o az olan aşklar var ya.
Gem vurulmaz dolu dizgin.
Yaşanmak ister yaşanılmaz.
Bitap düşer düşünmekten usanmaz..
Hafiften bir yağmur başlar yorgun.
Karışır hüzün yağmura umutla karışık
Düşünceler buna alışık
Puslu bir günün öğlen sonrası…