Bir Hayat Ki.. Şiiri - Ece Acar

Bir hayat ki zoraki geçti.
Yazılacak onca şey
varken, yazmaya değer görülmeyen yıllar..
Ruhumuzu kasıp kavuran fırtınalar sadece
içimiz de yaşandı, hiç kimseler duymadan
aslında toz, dumandı herşey..
Dışardan bakınca güllük gülüstanlık
görülen, oysa hazan mevsimiydi;

Hergün ölüyorduk, birbirimize baktıkca..
Bizi bağlayan hiç bir şey yokken,
bir yemine sadık kalıp zorunlu zincirlenen
bedenler çürüyordu..

İşte şimdi, yeminlerin hükmü kalmadı..
Aylardan hazan, mevsiminin sararıp
düşen yapraklarını, kırılan dalları,
toplamayı imkansız kılan, neydi deseler
anlatacak gücüm yok..
Oysa içim dolu, dilimdeki
mühürlenmiş kelimeleri bir
açsam, kırk yılın birikmişleri
toprağa serpsem çayır, çimen olur..

Adanmış bir ömür, değdi mi?
Bu sorunun cevabını,
dipsiz kuyulara atmışcasına bir
cevap bulamıyorum..
Hayıflanmak neye yarar ki artık,
sadece bir söyleşiydi kendimle..
Her insan bir roman, bir hikaye,
belkide başkaları tarafından
okunmayan kilitli kutuydu..

Öğle anlar var ki, çözülüyor
dilimde ki bağlı kelimeler,
söylenmese de kalemi dillendiriyor..
Üstü kapaklı anlatılan duygular,
bir hayatın özeti
olup akıyor satırlara..
Bağırasım, damarım da ki
kan gibi, akma kalem, mürekkebin
kurusun demek geliyor içimden..

Oysa içime sığdıramadığım duygular
saçılıp savrulan..Gönül mahsenin de
küf kokulu yeşile çalan,
hatırlandıkca acıtan..
Kimisi toprak kokan acılar..

Bir melodi`nin notaları çalıyor,
onca yıl saklanmış heceleri,
her nota, ok olup saplanıyor yüreğime..
San ki bir ezgiye bağlı yeminli kelimeler,
taşıyor yatağına sığmayan nehir gibi..
e&e