Bir Hayat Daha Şiiri - Şair Ciyak

Çocukluğum küçük bir mahallede geçti
Tozlu yolları küçücük bahçeli evleri
Basma etekli kadınları tespihli erkekleri
Ve cıvıl cıvıl çocuklarıyla
Sevgi dolu bir yerdi...
Çocukluğum o sevgi dolu insanların yanında mutlu geçti.
Hepsi ailemiz gibiydi dertlerimizi acılarımızı mutluluklarımızı
birlikte yaşardık.
Sevgi dolu duygularla hatırlarım o günleri...

Ailem hala o küçük mahallede oturur
Ama artık ne tozlu yolları nede küçük bahçeli evleri kaldı..
Yerlerini asfaltlı yollar kocaman binalar aldı..
Sık sık giderim oraya ve her gidişim mutlu eder beni.

Yollar evler değişti ama sevgi dolu insanları hala durur
Tabi ki büyük bir farkla çoğu yaşlandı ve bir çoğu da öldü.
Ölenleri belki unuttuk ama yaşlananlar ve acı çekenleri gördükçe
içim burkulur...

Meliha hanım teyzede yaşlanan acı çeken her şeyden kötüsü
ölümünü bekleyen bir kadın, ona uğradım dün akşam 3 yıldır kanser hastasıydı
ve artık son günleriydi, hayat dolu, yaşama sımsıkı bağlı bir kadındı.
Her gördüğümde yıllar önceki hali gelir gözlerimin önüne, başak sarısı saçları, deniz mavisi gözleriyle
hatırlamak isterim onu..
Ama artık başak sarısı saçları yok kafasında, deniz mavisi gözleriyse dökülen kirpikleriyle birlikte
akan bir dere yatağıydı sadece....

Sohbet etmeye başladık azıcık çıkan saçlarını gösterdi bana okşarken saçlarını mutluydu,
ellerimi dudaklarının üstüne götürdü ve kenarda çıkan iki tane tüyleri ellettirdi, ağlamaya başladı,
Hayatım boyunca bu tüylere sinir olurdum ve onları oradan sürekli koparırdım dedi.
Şimdi ise çıktıkları için mutluyum ve bütün gün onları seviyorum dedi.
Nasıl davranacağımı ve ne diyeceğimi bilemedim sadece seyrettim.
Eve nasıl döndüğümü hatırlamıyorum.

Sevmediğim ve hiçbir zaman sevmeyeceğim yerlerime baktım, birden gözlerime güzel görünmeye başladılar.Hayatımız boyunca ne kadar çok şey sevmediğimizi düşündüm, anlamsız yere kırgınlıklarımızı, inatlarımızı, boş ihtiraslarımızı, gereksiz yere çektiğimiz ve çektirdiğimiz acıları hatırladım ve hayata yeniden başlamaya karar verdim.
Meliha hanım teyze çok geç öğrendi sevmeyi...
Ama bana erken öğretti sevdirmeği...