Renkleri dökülmüş duvarlara soruyorum seni,
Karanlığa hapsolmuş yıldızlara...
Kimse duymamış adını kimse görmemiş oysa,
Bir ben biliyorum seni,
Bir de sokağımdaki şu lamba.
Gecenin içinden duyuyorum adımı seslenişini,
Kadın ve adam oturuyorlardı
Uzakta beyaz dağlar vardı
Gara girmek üzereyken Barselona-Madrid treni
Kadın üzgündü, üzgündü, üzgündü
Adam düşündü, düşündü, düşündü
Devamını Oku
Uzakta beyaz dağlar vardı
Gara girmek üzereyken Barselona-Madrid treni
Kadın üzgündü, üzgündü, üzgündü
Adam düşündü, düşündü, düşündü
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta