Bir Hayalin Pençesi

Bir hayâlin pençesindeyim artık
Bir yaşamın meddi cezir icrasında
Gerçekler yılların ırmağında giz
İçinde ömrümü topladığım valiz
Susuz kalmışken mecrasında
Karşımda varacağım deniz
Ömrün acı tebessümüdür belki
Belki de ömrün vedâsında

Gurbetin ahtapotu doluyorken kollarını
Saat zembereğinde kasvet
Boşaltıyor yıllarımı
Hayat çetelem de suçlama çabasında
Kemerinin saracını
Atmış çengelini sıktıkça sıkıyor kıskacını
Sanık beraati telâşında ömür
Arıyor yargıcını
Oysa fiillerimin cellâdı
Çoktan kurumuş darağacını

Hani günün yirmidört saatti derdi
Hani gün yirmidört saatte biterdi
Her saniye derdime yeniden dert ekliyor
Kimileri aç,kimileri tok çözüm bekliyor

İşte yirmibeşinci saat de vuruyor
Buğulu canda bin nefis
Bir nefeste soluyor
Kuruyor ırmak
Kuruyor diye nafiledir artık bağırmak
Kıyıda darası alınmış bir valiz duruyor
Gün yirmi dört saat tırmanmış düzü
İşte yirmi beşinci saat
Yirmibeşincisi de arıtmaz yüzü

Şimdi yalanlar
Şimdi yalanlar; gerçekleri sorguluyor
Sana göre bana göre oldu ya gerçekler
Nerede
İki artı iki dört edecekler
Ne var ki sadece benim
Ve sadece senin bileceğin
İki artı iki dört edeni var ya gerçeğin
Birini kaldırmaya yetmiyor mu gücün
Unutma ki bir zamanlar
Dünya taşınırdı omuzlarında hörgücün

Bir vedâ tebessümü bir ömrü andığında
Gerçek-yalan toplanır bir hayâl sandığında

Akıp giderken yıllar ırmağında biz
Gereçekten bir hayalin pençesindeyiz