_Ne zaman?
_Artık merak etmiyorum.
Beklemek mi?
Alıştım sıkılmıyorum.
_Nasıl bir şey? diye sormayın,
_Berbat!
Kendimi hep şiirlerin içinde buluyorum;
Bir bankta yanlız
Rüzgarlar eserken,
Ayın tam altında
Ve yıldızlar parlarken.
Güneş doğarken,
Bir gülü koklarken,
Kelebekler uçarken,
Bir sevgili diğerine sarılırken,
Gökyüzünde güzel bir kuş süzülürken
Ve bir bebek ağlarken,
Solmuş bir yaprak dalından tam düşerken.
Bazen bir kedinin sesinde,
Bazen bulutların resminde
Ve yağmurların düşüşünde,
Karların beyazlığında.
Sonra deniz(ler) var bir de;
Kendimi maviliklerinde taş sektirirken bulduğum,
Bazen de fırtınalarında boğulduğum, öldüğüm.
Ve ufuğun kızıllığında mest olurken,
Dağlar da yalnız bir ağaçken.
Bir kızın gözleriden akarken
Ve küçük bir çocuğun elinde balonken...
_İşte böyle;
Her zaman bir şiir en meşhur satırlarındayım,
'Aklımıda alıp dalıyor gözlerim
Zamanın durmuşluğunda,
Sayısız sürgündeyim.
Bazen senle bazen sensiz
Bir hayalin içindeyim.'
Kayıt Tarihi : 21.4.2009 20:32:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
01:25 (gece) Cumartesi Konya-ranzam (tarihi unutmuşum sanırım 2009 yılının başlarında yazmıştım..)
TÜM YORUMLAR (1)